ειναι αυτη η αισθηση... καρφωνει τα ματια κατω απ τα ποδια της το εδαφος λειπει αληθεια ..τοσα χρονια πετουσα τα δακρυα τρεχουν ευτυχια .. κι υστερα...., ναι,ηξερα.. προδοσια ...!
ολοι πετουν..η γεφυρα κρεμεται στο κενο δεν υπαρχει στερεο εδαφος. .. εκει εχω σκαλωσει. οποιος το συνειδητοποιει τελικα...φευγει.. ή τουλαχιστον προσπαθει να φυγει.
προσωπικα..''θελω τα <> μου πισω'' ..κι εχω θυμωσει υστερικα! δεν θελω να φυγω..ειναι αδικο,για οσους δεν καταλαβαν. ή ολοι..ή.. κανενας. τζαμπα αναβοσβηνέι ο φαρος..μισω τα συνυαλα τους.. αν ηταν τιμιοι,θα ανοιγαν τα φωτα.
..κι αφου το παιχνιδι ηταν στημενο..ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ.
φυσικα και ειναι προδοσια! σφαλιζουν το στομα τους..λες και θα τους κλεψουν τον παραδεισο. ας τον κρατησουν λοιπον ολο δικο τους. πιο τιμια ειναι στη κολαση.
μ αγαπας..μ αγαπας.. αλλα παλι με εβριξες! γιατι οχι πριντζιπεσσα δηλαδις? αμα μου βαλεις δυο χατζαπλαστ να κλεινει το στομα,μια χαρα περνιεμαι!=))
(θυμαμαι!!! θα σου λεγα να πιασουμε παλι τα πινελα..αλλα σε φοβουμαι!!! θα σκεφτεις να χτισεις κανα συλλογο,ξαναμανα..και θα μου ζητας εγγραφη!χαχαχχαχααα!)
το καρφωμενο βλεμμα κατω απ τα ποδια της μ αρεσει...αχαχαχ...αλλα δεν θα το σχολιασω μουρλεγκο μου... προτιμω να περιΠΕΣΩ σε μικροφαγια του σουπινου αυτου κοσμου...η κουταλα μου λειπει να τον ανακατεψω λιγο αλλα δε βαριεσαι , τα δαχτυλα τι ταχουμε ; νιννουλααααααααα εγω και συ πανω σ ενα κινουμενο ταψι ελα να χορεψουμεεεεεεεεεεε.. θα χτυπαμε τα ποδια μας με μανια και ασε τον ηχο να τους ζαλιζει , θα ουρλιαζουμε και θα τα σπαμε ολα κι ας μας ονοματιζουν θλιβερη κωμωδια.. χαιρομαι ρε , που αρχισες να ΞΑΝΑγραφεις....φιλι.
κι έτσι, όταν λείπει το έδαφος κάτω απ'τα πόδια, απομένει ο ουρανός πάνω απ'το κεφάλι... τούτος δεν φεύγει, τούτος στερεώνεται ακλόνητος στην εσωτερική μας αιωνιότητα... ενδιαφέρουσα η γραφή σου... σε καλημερίζω...
10 σχόλια:
καλως ηρθες μικρη πριγκηπισσα!!!!!!
(πολυ χαιρομαι που εισαι εδω )
ομορφα τα κειμενα σου..
εχουν ενα πεταγμα..
...και πως να ζησει σ'αυτον τον κοσμο κανεις κανεις οταν ξερει τοσο καλα να πεταει..
φιλια πολλα πολλα!!!
Προδοσία...Όχι, πάντα...
Νομίζω ότι έχουμε τις ευθύνες μας πολλές, αν αυτό συμβεί..
Έχεις, καλή γραφή!
Είμαι εδώ. Και θα μείνω.
Σε φιλώ! Πύρινα!
marbeyou και πυρφορε..
ολοι πετουν..η γεφυρα κρεμεται στο κενο
δεν υπαρχει στερεο εδαφος.
.. εκει εχω σκαλωσει.
οποιος το συνειδητοποιει τελικα...φευγει..
ή τουλαχιστον προσπαθει να φυγει.
προσωπικα..''θελω τα <> μου πισω''
..κι εχω θυμωσει υστερικα!
δεν θελω να φυγω..ειναι αδικο,για οσους δεν καταλαβαν.
ή ολοι..ή.. κανενας.
τζαμπα αναβοσβηνέι ο φαρος..μισω τα συνυαλα τους..
αν ηταν τιμιοι,θα ανοιγαν τα φωτα.
..κι αφου το παιχνιδι ηταν στημενο..ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ.
φυσικα και ειναι προδοσια!
σφαλιζουν το στομα τους..λες και θα τους κλεψουν τον παραδεισο.
ας τον κρατησουν λοιπον ολο δικο τους.
πιο τιμια ειναι στη κολαση.
ή ολοι..ή.. κανενας.
ΟΛΟΙ Η ΚΑΝΕΝΑΣ..
μπορω να το κανω συνθημα αυτο ετσι;
σε αγαπαω ξανθο οταν λες τετοια
(καλα σ αγαπαω ετσι και αλλιως..Ρ)
Βρε μαρμπ..ακου πριγκηπισσα η μικρη παλαιστης..χαχιχοοχο
τα αυτο-νοητα..θυμασαι;
καλυψω
μ αγαπας..μ αγαπας.. αλλα παλι με εβριξες!
γιατι οχι πριντζιπεσσα δηλαδις?
αμα μου βαλεις δυο χατζαπλαστ να κλεινει το στομα,μια χαρα περνιεμαι!=))
(θυμαμαι!!! θα σου λεγα να πιασουμε παλι τα πινελα..αλλα σε φοβουμαι!!!
θα σκεφτεις να χτισεις κανα συλλογο,ξαναμανα..και θα μου ζητας εγγραφη!χαχαχχαχααα!)
το καρφωμενο βλεμμα κατω απ τα ποδια της μ αρεσει...αχαχαχ...αλλα δεν θα το σχολιασω μουρλεγκο μου...
προτιμω να περιΠΕΣΩ σε μικροφαγια του σουπινου αυτου κοσμου...η κουταλα μου λειπει να τον ανακατεψω λιγο αλλα δε βαριεσαι , τα δαχτυλα τι ταχουμε ;
νιννουλααααααααα
εγω και συ πανω σ ενα κινουμενο ταψι ελα να χορεψουμεεεεεεεεεεε..
θα χτυπαμε τα ποδια μας με μανια
και ασε τον ηχο να τους ζαλιζει ,
θα ουρλιαζουμε και θα τα σπαμε ολα
κι ας μας ονοματιζουν θλιβερη κωμωδια..
χαιρομαι ρε , που αρχισες να ΞΑΝΑγραφεις....φιλι.
χαχαχα!
τωρα αυτο ηταν προταση..???να με χορεψεις στο ταψι?
ασε βρε μουρλια!!! τσουκκκκκ!
μια χαρα ρεζιλευομαι μονη μου,στο ταψι μου!
..σιγα μην ερθω, να μου κλεψεις την παρασταση!
:P:P
χαιρετω την παρεα
ποσο χαιρομαι που ειστε ολοι εδω
αγαπημενοι μου....
............
φιλια!!!
κι έτσι, όταν λείπει το έδαφος κάτω απ'τα πόδια, απομένει ο ουρανός πάνω απ'το κεφάλι... τούτος δεν φεύγει, τούτος στερεώνεται ακλόνητος στην εσωτερική μας αιωνιότητα... ενδιαφέρουσα η γραφή σου... σε καλημερίζω...
πολύ πολύ πολύ όμορφο....
αλλά....
τι να το κάνεις το έδαφος όταν έχεις (πολύ) γερά και όμορφα φτερά;
μάκια ξανθιά νάμπερ 2
Δημοσίευση σχολίου